اين سازه، ابتكاري با هدايت دانشجويان دانشكده معماري مك گيل، در جستجوي روش هاي جديد معماري ست. اين پاويون، نمايشي از تكنيك هاي پيشرفته ساخت و ساز، فرايندهاي ديجيتال و رويكردهاي نظري به معماري در حوزه عمومي مي باشد. از مزاياي اين پروژه، استفاده از تكنيك هاي بديع در طراحي و ساخت، استفاده از الگوريتم در مدل سازي ديجيتال و به اين ترتيب، تسهيل ساخت در طرح هاي پيچيده و تركيبي از هندسه مي باشد.
پاويون، واسطه اي مصنوع ميان چند نسل است كه ايده هاي مختلف تفكر (contemplation) و بازي كردن (playing) ميان يك فضاي ساده، روشن و خالي را جمع مي كند ؛ اسم اين پاويون نيز از همين كانسپت گرفته شده است:
(Contemplation + Playing = ContemPLAY )
اين سازه، به عنوان يك زيرساخت پايدار اجتماعي، با ميدان هاي ديد متنوع از فرم ها و پوشش ها بازي مي كند و روند كنوني مبلمان فضاهاي عمومي را به نقد مي كشد.
ساختار آن، يك نوار موبيوس سه بعدي ست كه توسط خرپايي مثلثي پشتيباني مي شود. پوشش آن از يك الگوي خاص بصري تبعيت مي كند تا به صورت همزمان، اثري مواج با خطاي ديد توليد كند. نماي بصري پاويون به وسيله حركت و پوشش دولايه آن، دچار تغيير و تداخل شده است تا ورودي عمومي آن تشكيل شود. سكوي پايه كار، به عنوان نيمكت و پايه پاويون عمل مي كند و محلي براي نشستن در اين حجم بي انتها را ارائه مي دهد.
منبع:www.etoood.com/NewsShow.aspx?nw=2742
نظرات شما عزیزان:
.gif){kind=small}
تبادل
لینک هوشمند
